طبقِ باورهایِ شرقی، بدنِ زن ها متفاوت از بدنِ مردان است. بدین ترتیب که انرژی زمین در بدن و درونِ ن در گردش است. انرژی نه، انرژی به درون، کشاننده یا نیرویِ جاذبۀ زمین است.
این انرژی نه مقاومت ناپذیر بوده و به قدری قوی است که در زندگی خانوادگی، اکثرِ افرادِ خانه تمایل دارند در اطرافِ فردی باشند که نیرویِ مرکز گرا در او از همه قویتر است - که معمولاً مادرِ خانواده است - و نبودِ او در صورتِ غیبت کاملاً مشخص و محسوس است.
بچه ها عادت دارند همیشه بدانند مادر کجاست و اگر مادر از خانه بیرون رود به شکل عجیبی متوجه می شوند و دائم می پرسند مادر کجاست؟
می چیوکوشی، مربی ماوتیک، که اولین بار دربارۀ این انرژي صحبت کرد
اشاره میکند که نیرویِ جاذبۀ زمین که از طریقِ پاها واردِ بدن می شود، هم در ن و هم در مردان وجود دارد، همان گونه که نیرویِ گریز از مرکز که از آسمان واردِ سر و بدن می شود، هم در ن و هم در مردان حضور دارد.
اختلاف بر سرِ میزانِ انرژی موجود است. در زن ها، به طورِ کلی، بیشتر نیرویِ مرکزگرا یا نیرویِ «جاذبۀ زمین» حضور دارد و در مردان نیرویِ گریز از مرکز یا نیرویِ جاذبۀ آسمان.
نیرویِ مرکزگرا نیرویی زمینی است که هر کسی را که اطرافِ ما باشد، جذب می کند. چون زن ها معمولاً نقطۀ ثقلِ خانه بوده و مسئولیتِ روانی را به منظورِ تامینِ و حفظِ سلامتِ سایرِ افراد خانواده، بر عهده میگیرند. به همین دلیل است که وقتی زنی تغییری در جهتِ بهبود بر می دارد، تمامِ افرادِ خانه (چه او بچه داشته باشد یا نداشته باشد) از این بهبود بهره می برند.
به جرات می توان گفت سلامتِ خانواده و جامعه به تنهایی بستگی به سالم شدن و سالم ماندنِ زن دارد. بخشی از رمزِ سلامت آفرینی، درکِ قدرتِ انرژی زن و آثارِ آن است.
حالا تصور کنید نِ زخمی، نِ افسرده، و ن رنجور بدونِ اینکه بدانند و یا بخواهند، چقدر می توانند برایِ خود و عزیزانشان منشاء درد باشند!
اینجاست که باید از خود سوال کنیم وضعیتِ سلامتِ روانِ نِ جامعۀ ما به چه سمت و سویی می رود؟ چقدر برایِ خوشحالی و سلامتِ جسم و جانِ ن اهمیت قائل می شویم؟
چقدر برایِ این مهم هزینه می کنیم و مسئولیت می پذیریم؟
تصور کنید در جوامعِ پدر سالار با حجمِ بالایِ بی اعتنایی و کم لطفی که در حق ن شده است چقدر خودِ مردانِ آسیب دیده اند؟
به جرات می گویم در جامعه ای که ن خوشحال و سلامت نیستند دیگر نمی توان تمایزی مابینِ مظلوم و ظالم قائل شد، چرا که در چنین وضعیتی همه بازنده هستند. اما جایِ خوشحالی و امید و خرسندی آنجایی است که خودِ ن مسئولیتِ رشدِ فردی خویش را بر دوش بگیرند و در جهتِ سلامتی جسم و جانشان و خوشحالیِ خود گام هایِ محکم و قوی بردارند، این گام ها هر چقدر هم کوچک باشند می توانند دامنۀ نفوذِ بالایی داشته باشند.
قدرتِ سلامتِ هر زن آن چنان عظیم است که می توان ادعا کرد: با یک گل بهار می شود!
مطالعات نشان داده است که سلامتِ عزیزانِ یک زن به طورِ مستقیم با سلامتِ خودِ زن ارتباط دارد.
آیا شما به سرنوشت اعتقاد دارید؟
ما می توانیم‌پزشک روحی خودمان باشیم یعنی از لحظ روحی سلامتیمان را چک کنیم